یک توصیف قدیمی از تنش پسماند به این صورت است: «تنش های ناشناخته و کنترل نشده که توسط یکی از روش های ساخت یا مونتاژ در قطعه باقی می مانند. این تنش ها می توانند با جمع شدن تنش ها یا با ایجاد حساسیت بیشتر به شکست (مثلا در خستگی) باعث شکست قطعه شوند.» امروزه این تعریف، نه معتبر و نه جامع است ولی همین تعریف می تواند تصویری از اهمیت تنش پس ماند برای مهندسان را نشان دهد.
اگه چه نقش تنش پسماند در شکست زود رس قطعات از قدیم معلوم بوده است، روش های پیچیده اندازه گیری و هزینه و مشکلات برآمده از این تکنیک های عمدتا مخرب مهندسان را از مطالعه آن ها مگر در موارد بسیار حساس یا در مواردی که شکست قطعات به دفعات رخ می دادند، دلسرد مینمود. اما دیگر، نادیده انگاشتن مسئله برای بسیاری از موقعیت ها قابل پذیرش نیست که از جمله دلایل آن فاکتور هایی همچون نیاز به کاهش مقدار مواد در سازه ها، کاهش حاشیه امنیت بارهای اعمالی به قطعه، دستور العمل های کنترلی دقیق تر و کاربرد یافتن محاسبات مکانیک شکست هستند.
بحث و گفتگو